پـای در ره که نهـادیـد افـق تـاری بود            شب در اندیـشۀ تثـبـیت سـیـه‌کاری بود

خواب خوش باد شما را که در آن هنگامه            خـواب خـونـین شـما آیت بـیـداری بود

جایتان سبز که با خون خود امضا کردید            پـای آن نامه که منـشور وفـاداری بود

قصه‌ای بیش نبود آنچه سرودید از عشق            لیک هر یک به زبانی که نه تکراری بود

ای شمایان، که خـروشانِ کـفن‌پوشـانید            ای که بر فرق ستم تیغ شما کاری بود

در رگ ما، که خـموشان سیه‌پـوشانـیم            کاشکی قطره‌ای از خون شما جاری بود